عموما افراد مبتلا به دیابت، در ابتلا به بیماری دهان و دندان و لثه مستعد هستند. در واقع احتمال دریافت بیماری های لثه در این ۳ برابر افراد سالم است که در این میان، ۷۰ درصد آنها، سن بالای ۴۰ سال دارند. دیابت می تواند مقاومت نسوج دور دندان ها (لثه و استخوان) را نسبت به فعالیتهای میکروبی کاهش دهد و دلیل آن اختلال در پاسخ های سلولهای دفاعی بدن است. البته تغییرات خود بافت های نرم و استخوانی دور دندان هم در ایجاد زمینه مساعد موثر هستند. در ایجاد بیماریهای دهانی و دندانی علاوه بر دیابت، تحریکات موضعی (وجود پلاک های دندانی که مجموعه ای از خرده های مواد غذایی ، ترکیبات بزاقی و به خصوص میکروبهای داخل دهان است) نقش حساس و ویژه ای دارند. اگر این پلاک ها یا در واقع جرم های دندانی روزانه از روی دندان ها و لثه ها برداشته نشود، بعد از مدتی به علت رسوب تدریجی مواد معدنی روی آنها، سخت تر شده بطوریکه حالت سنگی پیدا کرده و دیگر با مسواک قابل برداشتن نیستند. این جرمها در هنگام مسواک کردن یا غذا خوردن باعث زخمی شدن و خونریزی لثه و تجمع میکروب در پلاکها شده و بدنبال آن ترشح مواد سمی توسط میکروب ها باعث آسیب های جدی تر می شود.
عوامل و علائمی که می تواند در دهان مبتلایان به دیابت و لثه و دندان مشاهده شود:
ادامه مطلب :
